Cru-pilav-cified

venus in furs!

Başlıkta dünyanın en iğrenç esprisini yaptıktan sonra yazıma geçiyorum.Aslında Army of Lovers gifi(Jean-Pierre Barda!) ve şarkısı kullandığıma göre onlar hakkında yazmam lazım,di mi? Bir gün o da gelecek.Ama önce anlatmam gereken şeyler var.
Ağzım bir güzel yandı ama yoğurdu üflemeden direkt ağzıma attım ben.Dengesiz yine aşık,hoşlanıyor,ilişkisi var ya da öyle bir şey işte...İkisi de aynı coğrafyadan geliyor,ikisi de beni etkiliyor,ikisi de melek yüzlü şeytan Skaterloli gibi çok güzel değil...Biri biraz daha boş kafalı,diğeri ise zeki ama çaktırmıyor sanki.Ve ikisi de bana karşı bir buzdolabı kadar soğuk.
Başlıkta boşuna ''çarmıha gerildim'' yazmıyor.Bedenimle alakası yok olayın(aslında var,soğuk olmalarının sebebi o.),ruhum çarmıha gerilmiş gibi.Gerim gerim gerilmiş gibi.Dersaneye gidiyorum her ergen gibi ve bundan nefret ediyorum,zaten garip bir insan olarak daha da garipleşiyorum,hocalara psikopat olup olmadıklarını falan soruyorum(e ne yapayım hoca da derste çengelle tutulmuş bedenlerden bahsetmeseydi).Bir de dersanedeki değişik isimli bir çocuk hoşuma gidiyor falan,sanki dünyanın en güzel ezgilerini çalan akordeoncuyu(içimdeki akordeon aşkı bambaşka ey okur) sevmemişim gibi...Sanki ikisi de sonunda beni kendimle gelin güvey edip ağlatmayacakmış gibi...
Belki de deja-vu gelmez bu sefer,belki de zayıflayıp güzelleşirim ben...Bir anda zayıflamaya karar veren ama daha da ağırlaşan Rae gibi.