10 Şubat 2012 Cuma

Çölde Bir Kız

Ne zombiler,ne vampirler,ne de iblisler.Gerçek varken bunlara gülünür.
Gerçek derken refah ve mutluluk dolu bir gerçekten sözetmiyorum,öyle bir gerçek varsa tabii! Burada gerçek acı,kan ve kum.Abarttığımı düşünmeyin,daha yeni bir patlama oldu.Şans eseri sağ kurtuldum ancak evime geri dönmem gerekiyor.Patlamanın olduğu yer eve çok uzak ama hastahaneye kimse gelmedi,ben de telaşlandım onlar için.Ya eve de girdiyse onlar? İçlerinde korku yok ki,her yere girebilirler.Beyinlerinizi yemek ya da ruhlarınızı almak istemezler de,zaten sizi istemezler! Siz onlar için sadece inandığınız şeyden ibaretsiniz çünkü.Soykırımda sadece bir kurban,sivil kayıp.
Her neyse,beynimi yormamalıyım,zaten yeterince yorgunum.Patlamadan sağ kurtulmuş bir kaç eşyadan biri olan çantama hastahanenin verdiği ilaçları ve hemşire kadının acıyıp verdiği bir şişe suyu alıp yola koyuluyorum.
Yolda giderken bana bakıyorlar.Şortum çok kısa.Tecavüz edilebilirim.Ben onlara göre bir yosmayım,ama umursamıyorum.Sadece onların bir avuç akılsız zombi olduklarını düşünüp rahatlıyorum.''Bakın orada iki gay öpüşüyor,bu şortlu bir kızdan daha önemli bir konu,namus falan filan!!'' Cümlemi tamamlamadan onları atlatmış olurum zaten.
Evime geldiğimde bir huzursuzluk seziyorum.Koridordan içeri girdiğimde,oturma odasının her yerine yayılmış kanları görüyorum.Yoksa onlar...buraya da mı geldiler? Neyse ki hayır,onlar değilmiş.Bunlar gerçek dışı yaratıklarmış sadece.Nefesimi bırakabilirim.Vampirin göğsüne mutfak bıçağını saplıyorum.Oracıkta patlıyor.Zombi olanı ise çok kolay,öldürdüğü büyükbabamın elinden silahı alsam yeter.Veeeee headshot! Geriye ucube şey ve senfoniyi başlatan iblis kalıyor.Ucubeyle yakın temasa geçmem lazım.Pencerenin kenarına asılı battaniyeyi alıyor ve boynuna doluyorum...Zor oluyor ama başarıyorum.Ucube şey son nefesini verdi.İblis en zorları ama çok daha kötüsünü gördüğüm için bana artık o kadar da zor gelmiyor.Bütün sinirimi topluyor ve onu pencereden aşağı itiyorum.Orada bahçe süsü olarak kullandığımız demir kazıklarla karşılaşacak.
Annemi ve babamı dolaptan çıkarıyorum.Ölü olmadıklarına seviniyorum.Bir günü daha atlattığımız için birbirimize sarılıyoruz.Beni patlamayı atlattığım için tebrik ediyorlar.Ucube,iblis,zombi ve vampir mi? Onlar sadece ufacık küçücük içi dolu turşucuk şeyler işte!

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder

10 Şubat 2012 Cuma

Çölde Bir Kız

Ne zombiler,ne vampirler,ne de iblisler.Gerçek varken bunlara gülünür.
Gerçek derken refah ve mutluluk dolu bir gerçekten sözetmiyorum,öyle bir gerçek varsa tabii! Burada gerçek acı,kan ve kum.Abarttığımı düşünmeyin,daha yeni bir patlama oldu.Şans eseri sağ kurtuldum ancak evime geri dönmem gerekiyor.Patlamanın olduğu yer eve çok uzak ama hastahaneye kimse gelmedi,ben de telaşlandım onlar için.Ya eve de girdiyse onlar? İçlerinde korku yok ki,her yere girebilirler.Beyinlerinizi yemek ya da ruhlarınızı almak istemezler de,zaten sizi istemezler! Siz onlar için sadece inandığınız şeyden ibaretsiniz çünkü.Soykırımda sadece bir kurban,sivil kayıp.
Her neyse,beynimi yormamalıyım,zaten yeterince yorgunum.Patlamadan sağ kurtulmuş bir kaç eşyadan biri olan çantama hastahanenin verdiği ilaçları ve hemşire kadının acıyıp verdiği bir şişe suyu alıp yola koyuluyorum.
Yolda giderken bana bakıyorlar.Şortum çok kısa.Tecavüz edilebilirim.Ben onlara göre bir yosmayım,ama umursamıyorum.Sadece onların bir avuç akılsız zombi olduklarını düşünüp rahatlıyorum.''Bakın orada iki gay öpüşüyor,bu şortlu bir kızdan daha önemli bir konu,namus falan filan!!'' Cümlemi tamamlamadan onları atlatmış olurum zaten.
Evime geldiğimde bir huzursuzluk seziyorum.Koridordan içeri girdiğimde,oturma odasının her yerine yayılmış kanları görüyorum.Yoksa onlar...buraya da mı geldiler? Neyse ki hayır,onlar değilmiş.Bunlar gerçek dışı yaratıklarmış sadece.Nefesimi bırakabilirim.Vampirin göğsüne mutfak bıçağını saplıyorum.Oracıkta patlıyor.Zombi olanı ise çok kolay,öldürdüğü büyükbabamın elinden silahı alsam yeter.Veeeee headshot! Geriye ucube şey ve senfoniyi başlatan iblis kalıyor.Ucubeyle yakın temasa geçmem lazım.Pencerenin kenarına asılı battaniyeyi alıyor ve boynuna doluyorum...Zor oluyor ama başarıyorum.Ucube şey son nefesini verdi.İblis en zorları ama çok daha kötüsünü gördüğüm için bana artık o kadar da zor gelmiyor.Bütün sinirimi topluyor ve onu pencereden aşağı itiyorum.Orada bahçe süsü olarak kullandığımız demir kazıklarla karşılaşacak.
Annemi ve babamı dolaptan çıkarıyorum.Ölü olmadıklarına seviniyorum.Bir günü daha atlattığımız için birbirimize sarılıyoruz.Beni patlamayı atlattığım için tebrik ediyorlar.Ucube,iblis,zombi ve vampir mi? Onlar sadece ufacık küçücük içi dolu turşucuk şeyler işte!

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder